လက်နက်ကြီးသံတွေက နီးနီးလာပြီး တနေကုန်လည်း အဆက်မပြတ်ကြားနေရပါတယ်။ အဲ့သလိုမျိုး ကြားနေရတာလည်း တစ်ပါတ်လောက် ရှိသွားပါပြီ။ သဘောကတော့ သူတို့ဆီမှာ လက်နက်ခဲယမ်းတွေ မကုန်နိုင်မခမ်းနိုင် ကျန်သေးတယ် ဆိုတာပေါ့။ စစ်တိုက်ရင် ကျည်ဆန်တစ်တောင့်တောင် အလဟဿ မဖြစ်အောင် ချွေချွေတာတာ တိုက်နေရတဲ့အချိန်မှာ သူတို့ဘက်မှာတော့ ၄၀ မမ တွေ၊ ၆၀ မမ တွေ ရမ်းသမ်းပစ်ခတ်လို့ မကုန်နိုင်အောင် ပေါများနေတယ် ထင်ပါရဲ့။ လေယာဉ် တစ်ခါတစ်ခါ လာရတဲ့ စားရိတ်၊ လေယာဉ်ဗုံးတစ်လုံးတစ်လုံး ကျဲချရတဲ့ ကုန်ကျငွေကလည်း တစ်နှစ်ပါတ်လုံး နေရာအနှံ့ဆိုတော့ ကိုယ်တို့ခန့်မှန်းတွက်ဆထားတာထက် အများကြီးပိုကုန်ကျမှာပဲ လို့ သဘောပေါက်ပါတယ်။ ဆေးဖိုးရုန်းနေရတဲ့ကိုယ်တောင် ဒီလောက်ဝန်လေးနေတာ အမြောက်ဆံ၊ ဗုံးဆံဖိုး ဒလဟောသုံးနိုင်အောင် ဘယ်က ပိုက်ဆံတွေများ အဲ့လောက်ရနေပါလိမ့်။ အံ့ဩစရာကြီး။ မနှစ်က ဆယ်ဇင်းမှာ […]
ချန်ဂင်တို့စခန်း (၃၂၂)
ခုရက်ပိုင်း လေယာဉ်တွေ ဒရုန်းတွေ ညတိုင်းဝဲပေမယ့် ဖြတ်သွားရုံပဲမို့ အထိအခိုက် မရှိပါဘူး။ ကျင်းထဲခုန်ဆင်းရင်း ခြေထောက်ကျိုးတဲ့ကလေးမလေးကိုတော့ ဆရာအော်သိုခေါ်ပြီး internal fixation လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဆေးရုံမှာ အော်သိုဆာဂျင်မရှိပေမယ့် သူတို့ခွဲပေးမှ ပြန်ကောင်းနိုင်မယ့်လူနာတွေကို စုထားပြီး ၂ ရက် ၃ ရက် ဆက်တိုက်ခွဲပေးခဲ့တာ ၃ ခါတောင် ရှိသွားပြီ။ အဆက်မပြတ် လည်ပတ်နေတဲ့ ဆေးရုံတစ်ရုံက ကုန်ပစ္စည်းတွေ ထုတ်လုပ်နေတဲ့ စက်ရုံတစ်ရုံလိုပါပဲ။ ဒီလထဲမှာ ငှက်ဖျားလူနာတွေ ပြန်များလာလို့ ငှက်ဖျားဆေးရဖို့ လုံးပန်းရပြန်တယ်။ ရောဂါသုံးမျိုးအတွက် အထောက်အပံ့တွေ ရပ်သွားလို့ နောင်ဆို အဲ့ဒီဆေးတွေ မရနိုင်တော့ဘူး လို့ ပြောကြတယ်။ ထိုင်းနယ်စပ်က ဆေးရုံတွေတောင် ပိတ်ပစ်ရတော့မယ်တဲ့။ ကိုယ်တို့ဆေးရုံလည်း အဲ့သလိုမျိုး အလှူရှင် တစုံတယောက်၊ အဖွဲ့အစည်း တခုခုရဲ့ အထောက်အပံ့ကို […]
ချန်ဂင်တို့စခန်း (၃၂၁)
နေ့တိုင်းနေ့တိုင်း မရပ်မနား အလုပ်လုပ်လာခဲ့တာ နှစ်တွေလည်း ကြာခဲ့ပါပြီ။ မောတယ်ပန်းတယ်လည်း သဘောမထားခဲ့ပါဘူး။ တခါတရံမှာ ခြေပစ်လက်ပစ် အိပ်ချပလိုက်တော့မှသာ “ပင်ပန်းလိုက်တာနော်။” လို့ တရေးနိုးထယောင်မိတာပဲ ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ကိုယ့်ဘက်က လုပ်စရာရှိတဲ့အလုပ်တွေကတော့ ဘာတစ်ခုမှ အကြွေးကျန်မနေပါဘူး။ ကိုယ်ကသာ ရှေ့ကိုရောက်နှင့်နေလို့ ပြန်ပြန်စောင့်နေရတာပါ။ ကိုယ်လုပ်ခဲ့သမျှ မပြီးမပြတ်၊ မအောင်မြင်ပဲ တန်းလန်းကြီးကျန်နေတာ ဘာတစ်ခုမှ မရှိပါဘူး။ ကိုယ့်အတွက်နဲ့တော့ တော်လှန်ရေးခရီး တစ်မိနစ် တစ်စက္ကန့်မျှ နှောင့်နှေးကြန့်ကြာခြင်း မရှိရလေအောင် ရှေ့ကကြိုပြီး ပြေးနှင့်သူပါ။ စစ်အစိုးရကိုတော်လှန်တာတောင် သူများတွေလို အာဏာသိမ်းပြီးမှ ထဆန့်ကျင်တာ မဟုတ်ပဲ ဟိုးရှေးရှေး ပဝေသဏီကလည်းက အကောင့်အစစ် ရုပ်အစစ်ပြပြီး စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း ရေးသားလာခဲ့တာလေ။ ကျောချမှ ဓါးပြမှန်းသိတဲ့သူ မဟုတ်ဘူး။ အပွေးမြင်ကတည်းက အပင်ကို သိတဲ့သူ။ ဘူတန်ကနေ စာတွေ […]
ချန်ဂင်တို့စခန်း (၃၂၀)
အနေကြာလာလို့ အသားကျနေပြီ ဆိုပေမယ့်လည်း ညဉ့်နက်သန်းခေါင် အရေးပေါ်လူနာတွေ ဆက်တိုက် ခွဲခန်းဝင်ရတာ၊ လေယာဉ်နဲ့ ဗုံးလာကျဲလို့ ကျင်းထဲဆင်းဝပ်ရတာတွေကို စိတ်ထဲမနှစ်မြို့နိုင်ပါဘူး။ အလုပ်လုပ်ရလို့၊ အိပ်ရေးပျက်လို့ မဟုတ်ပဲ အရမ်းချမ်းလို့ပါ။ ဒီချိန်က ညညဆို မီးပုံဘေးမှာထိုင်၊ စောင်ပုံထဲမှာ ကွေးနေမှ နွေးနွေးထွေးထွေး နေလို့ကောင်းတာမှလား။ ဒါပေမယ့်လည်း လူနာလာပြီဆိုမှတော့ ကိုယ်နေကောင်းဖို့ထက် သူတို့နေကောင်းဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ မွေးလူနာ၊ ခွဲလူနာ၊ အသည်းအသန်လူနာတွေမို့သာ စစ်ပွဲအတွင်း ညကြီးအချိန်မတော် ရောက်လာကြတာ။ ညဘက် ၂ ချက်တီးကျော်မှ လေယာဉ် ၂ ခါလာတော့ သူတို့လည်း ကျင်းထဲဆင်းပုန်းရတာပဲ။ ဗုံးလည်း ၄ လုံးချသံကြားရတယ်။ ဒါပေမယ့် အသေအပျောက် မရှိပါဘူး။ မှောင်ကြီးမည်းကြီး ကျင်းထဲဆင်းပြေးရလို့ ဆေးရုံက ကလေးတစ်ယောက် ခြေကျင်းဝတ်က ကျိုးသွားတာပဲ ရှိတယ်။ သတိနဲ့နေတာတော့ […]
ချန်ဂင်တို့စခန်း (၃၁၉)
ဆောင်းတွင်းကြီးမှာ မိုးတွေရွာရင် တော်တော်အေးမယ် ထင်ပေမယ့် အရမ်းကြီးတော့ မအေးပါဘူး။ ခါတိုင်းဆို မနက်မနက် အုံ့ဆိုင်းမှိုင်းဝေနေတာ။ ခုတော့ အရာအားလုံးက ရေချိုးသန့်စင်ထားသလို ရှင်းသန့်ဝင်းဖန့်နေတယ်။ လမ်းကလေးတွေလည်း ဖုန်သိပ်သွားပြီ။ ညက မိုးသည်းခဲ့တာတောင်မသိလိုက်အောင် အိပ်ပျော်သွားတာပဲ။ ဒီတစ်ပါတ်လုံး မိုးလင်းမိုးချုပ် တစ်ရက်မှ အနားမရပါဘူး။ လူနာများလို့ပါ။ အဲ့လောက် အလုပ်လုပ်ချင်နေတဲ့သူဆိုတော့ လူနာများရင် ပျော်နေမှာပဲ လို့ မထင်လိုက်ပါနဲ့။ ကိုယ် ဘာမှ လုပ်ပေးလို့ မရတဲ့လူနာတွေ လာရင် မပျော်နိုင်ပါဘူး။ အများအားဖြင့်တော့ ကင်ဆာလူနာတွေ လာရင် မပျော်ဘူး။ ခွဲပေးရုံနဲ့ ပြီးမယ့်ကိစ္စလည်း မဟုတ်ဘူး။ biopsy ပို့ရမယ်။ oncologist နဲ့ ပြရမယ်။ သွေးတွေအခါခါ ဖောက်ရမယ်။ ကင်ဆာဆေးတွေ မှာပေးရမယ်။ ဆေးလည်းမှန်မှန်သွင်းပေးရမယ်။ အားလုံးလုပ်ပေးပြီး ပျောက်သွားကောင်းသွားတယ် ဆိုတာလည်း […]
ချန်ဂင်တို့စခန်း (၃၁၈)
ဂန္ဓာလရာဇ်ကလူတွေက ဘာတွေဖြစ်ချင်နေကြတာလဲကွယ်။ ငြိမ်းချမ်းရေးကို လိုချင်ရင် အာဏာရှင်ကို အရင်ဖယ်ထုတ်ပစ်ရမယ်မှန်း မသိဘူးလား။ ကိုမြအေး နဲ့ ပေါက်ယူချန်းကို ဇာတ်ညွှန်းတွေပေးပြီး ကြော်ငြာဝင်ခိုင်းတာက ဖြူဖြူထွေးဆန်လွန်းပါတယ်။ နေစမ်းပါဦး ကိုမြအေးရယ်။ မေးစမ်းပါရစေ။ ကျုပ်တို့တောထဲမှာ အသေအကျေတိုက်ယူလို့ စစ်ရှုံးတာတောင် နားမထောင်တဲ့ အရူးကောင်ကြီးက ခများပြောရင် တစ်ခွန်းတည်းနဲ့ စကားအောင်ရမယ် ထင်နေတာလား။ ကြူကြူလှကြီးလည်း အားနာပါဦး။ ရွေးကောက်ပွဲကို ဘယ်နေရာမှာလုပ်မယ် စိတ်ကူးလို့လဲ။ စစ်တပ် ကိုယ်စားလှယ်တွေချည့် ပြိုင်ဘက်မရှိအရွေးခံ၊ ၁၀၀% ထောက်ခံမဲရတယ်လို့ စာရင်းပြရင်တောင် အစိုးရဖွဲ့နိုင်လောက်တဲ့ ထိုင်ခုံအရေအတွက် မပြည့်နိုင်တော့ဘူး။ သူတို့စစ်တပ်ထဲမှာ နေပြည်တော်မှာတင် ရုံးအစေ့ ဝန်အစေ့ ခန့်လောက်တဲ့ ဗိုလ်ချုပ်အင်အား မရှိတော့ဘူး မဟုတ်လား။ တိုင်းမှူးတွေတောင် အပိုင်စားနယ်မြေ မရှိတော့ပဲ နတ်စင်ပေါ် ငုတ်တုတ် ရုံးတက်နေကြရတာ။ အရှုံးအနိုင် အဖြေထွက်ပြီးသားကြီးကို […]