အက်ဆေး

ဘဝမှာ အသက်ဘေးနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် ကြုံခဲ့ပြီး လွတ်မြောက်လာတာ နှစ်ခါရှိပြီလို့ ပြောရမှာပဲ။ ကိုဗစ်ဆိုတာ သေတတ်မှန်းလည်းသိတယ်။ သေချာပေါက် ကူးမယ်မှန်းလည်း သိတယ်။ အဲ့ဒီကြားထဲကမှ သေမှာကြောက်ရမှာကို သေရမှာထက် ပိုကြောက်တဲ့စိတ်နဲ့ ခေါင်းမာမာ ဝင်တိုးခဲ့တာလေ။ အခုတော့ သေနိုင်ပါရိုးလား လေပါတီရယ် လို့ သက်ပြင်းသက်မချနိုင်ပြီပေါ့။ ကိုယ်တို့ တည်းအိမ်တစ်အိမ်လုံးတော့ ဘယ်သူမှ ပြေးမလွတ်ပါဘူး။ ထမင်းလာလာပြင်ကျွေးတဲ့ သားအမိနှစ်ယောက်ပါ အိပ်ယာထဲ အတုံးအရုံးလဲကုန်တာ။ ချောင်းဆိုးတဲ့ဆရာမလေးဆိုလည်း အသံတောင်မထွက်နိုင်လောက်အောင် မရပ်မနားဆိုး၊ ဖျားတဲ့ကလေးဆိုလည်း တကိုယ်လုံးခြစ်ခြစ်တောက်ပူပြီး ရေတောင်မသောက်နိုင်။ ဒီရောဂါနဲ့ နှစ်ပေါက်အောင်နေလာရတဲ့ ဆရာဝန်တစ်ယောက်မို့ သူ့အကြောင်းကို လှစ်လှစ်ကလေးနေအောင်ကို သိပါတယ်။ ပေါ့ပေါ့လေး မနေပါဘူး။ ပို့သသောမေတ္တာများကြောင့်ရော ကုသသောစေတနာများကြောင့်ရော ဘာဝေဒနာမှ မခံစားရပဲ ပိန်းကြာဖက် ရေမတင်တာ အင်မတန် အံ့ဩစရာကောင်းသား။ ရန်ကုန်မှာတောင် ရှာမရ […]

မြန်မာပြည်မှာ စစ်တပ်က အာဏာသိမ်းလိုက်တဲ့အခါ နိုင်ငံရေးသမားတွေက ငုတ်တုတ်ကလေး အဖမ်းခံလိုက်ရပြီး ဘယ့်နှယ့်ကြောင့် ဆရာဝန်တွေက ‌ထိပ်ဆုံးကနေ သူ့ကျွန်မခံပြီ ထတော်လှန်နေရသလဲ ဆိုတာ စိတ်ဝင်စားစရာ မကောင်းပါလား။ ကိုယ်တို့ ဆေးပညာလောကသားတွေ နှီးနောတိုင်ပင်တဲ့အခါမှာလည်း ဘယ်တုန်းကမှ စစ်တပ်မကောင်းကြောင်း မယ်ဖျားကောင်းကြောင်း စကားစပ်လို့တောင် ထည့်မပြောခဲ့ကြဖူးပါဘူး။ ဆရာဝန့်ပါးစပ်ဆိုတာ သူ့အတတ်ပညာနယ်ပယ်မှ မဟုတ်တယုတ် လာလုပ်လို့ကတော့ အနီသော အစိမ်းသော ဘယ်သူ့ကိုမှ ချမ်းသာမပေးကြပါဘူး။ အခုတလော လော်ဘီလောက်ကောင်တွေ ပါးစပ်ဖျားမှာ ‌ရေပန်းစားနေတဲ့ “ဆရာဝန်ဆိုတာ ဘယ်အစိုးရတက်တက် လူနာတွေရဲ့အကျိုးကိုပဲ လိုလားရတယ်။ ဟိုအစိုးရတက်ရင် လက်မခံဘူး။ ဒီအစိုးရတက်မှ ဆေးကုမယ် ဆိုတာ ဆရာဝန်စိတ်ထား မဟုတ်ဘူး။ ဆရာဝန်ကျင့်ဝတ်နဲ့ မညီဘူး။” လို့ အတင်းကြီး စိတ်ထားမြင့်မြတ်ဖြူစင်ပြနေသူတွေရဲ့ စကားဟာ မြဝတီကလွှင့်တဲ့သတင်းတွေလိုပဲ အမှန်တရားကိုမျက်ကွယ်ပြုပြီး ကိုယ်ပြောချင်တဲ့စကားကိုသာ ကျားကျားမီးယပ် […]

ပါရီရဲ့ကျဆုံးခန်းကို ရေရေရာရာ မသိပေမယ့် ဒီနွေဦးမှာ တပ်မတော်ရဲ့ကျဆုံးခန်းကို ကိုယ်တို့မြန်မာတပြည်လုံးတင်မက တကမ္ဘာလုံးကပါ မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်နေကြရပြီ ထင်ပါတယ်။ စစ်သားတွေဆိုတော့ သူတို့ကိုအကုန်သတ်ပြီး ငါတို့ဘက်က မသေရင် နိုင်ပြီ လို့ တွက်ကြပေမယ့် သမိုင်းစာမျက်နှာမှာ ဟစ်တလာ၊ ကဒါဖီး၊ ဆက်ဒမ်ဟူစိန်တို့လို လူသားထဲမှာ သည်လိုလူတစ်ယောက် မွေးဖွားလာတဲ့အတွက် လူသားမျိုးနွယ်တရပ်လုံး ဒုက္ခပင်လယ်ဝေကြရလေတယ် လို့ အမည်းစက်ထင်စရာ ပြစ်တင်ရှုံ့ချစရာ ဥပဒေနဲ့မညီတဲ့ လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့အစည်းတစ်ရပ် ဖြစ်သွားတာကိုး။ အခုဆိုရင် သူတို့က သူပုန် သူပုန်ရယ်လို့ တချိန်လုံး ဗီလိန်နေရာကထားတဲ့ တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အားလုံးကတောင် “အဲ့သလောက်ကြီးတော့ မတရားသဖြင့် မလုပ်သင့်ပါဘူး။ နည်းနည်းပါးပါးလေးများ ရှက်တတ်ပါဦးတော့လား။” ဆို ပြည်သူဘက်က ကာကွယ်ပြောဆိုပေးနေရတဲ့ အခြေအနေရောက်သွားပြီ။ ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက ပြည်သူတွေရင်ခွင်ထဲကနေ ပေါက်ဖွားလာတဲ့ ပြည်သူ့တပ်မတော်ကြီးဆိုတာ မရှိတော့ဘူး။ မသိတော့ဘူး။ သေကုန်ပြီ။ […]