ချန်ဂင်တို့စခန်း

အရင်တုန်းကတော့ ဆောင်းမနက်ခင်းတွေဆို အိပ်ယာထဲမှာ စောင်နဲ့လိပ်ပြီး ကွေးနေရတာကို ပိုသဘောကျတယ်။ လက်ရှိအခြေအနေမှာတော့ မနက်စောစောထပြီး နှင်းမြူတွေကြားထဲမှာ လမ်းလျှောက်ရင်း အသက်ရှူထုတ်လိုက်တိုင်း ရေငွေ့ကလေးတွေ ထွက်လာတာကိုကြည့်ရတာ ပိုပြီး နေလို့ကောင်းသလိုပဲ။ အင်္ဂလိပ်ကားတွေထဲမှာ တွေ့ရတဲ့ မှုန်ဝါးဝါး မြူခိုးကလေးတွေ။ တောတွေတောင်တွေကလည်း အဲ့သလို ဇာပုဝါပါးပါးကလေးနဲ့ အုပ်ထားပေးမှ မျက်စိထဲ ပိုလို့လှလာသလို ထင်မိတယ်။ ဆေးရုံရောက်လို့ မနက်စာစားရင်လည်း အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေတဲ့ ပန်းကန်လေးတွေကို လက်ကလေးနဲ့ ယမ်းယမ်းပြီး စားရတာ။ အရမ်းကြီး မပူပေမယ့် ရေငွေ့ပျံတတ်တဲ့ သဘာဝ ထင်ပါတယ်။ မိုးညှင်းဘက် ဘီလူးဘက်ဆိုရင်တော့ ခုလိုမနက်စောစောဆို တောင်ပေါ်တက်ပြီး တိမ်ပင်လယ် ကြည့်လို့ရတယ်။ ဒီရာသီမှာ ဒါကြောင့်လည်း ခေါပုတ်ပူပူ ထောင်းစားကြတာကိုး။ ဗမာတွေ ထမနဲထိုးသလိုပဲနေမှာ။ ရခိုင်မှာဆိုရင်တော့ ရထားပွဲဆွဲကြတဲ့ ရာသီပေါ့။ ကိုယ်တို့လည်း ရထားဆွဲသလို […]

အင်းတော်ကြီးဒေသကို နဂါးတွေ နေတဲ့အရပ်လို့ ဒဏ္ဍာရီ ပုံပြင်တွေထဲမှာ ပြောလေ့ရှိကြပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ ဒီရေအိုင် အကြီးကြီး လာဖြစ်နေတာကိုက ဘောဂဝတီ နဂါးပြည်က နဂါးညီနောင်နှစ်ဖော် တိုင်းခြားပြည်ထောင် ထူထောင်ဖို့အတွက် ရေတွေလွှမ်းပစ်ခဲ့ရာက စခဲ့တယ် လို့ ပုံပြင်ထဲမှာ လာတာကိုး။ ငါးပါးသီလမြဲတဲ့ မုဆိုးမ အမေအိုကြီးတစ်ဦးသာ ချိုင့်ဝှမ်းကြီးပြည့်အောင်ရွာတဲ့မိုးက လွတ်ခဲ့တယ် လို့ ပြောကြတယ်။ လွယ်မွန်ရွာဘက်မှာ မုဆိုးမဘုရား လို့တောင်ရှိသေး။ အဲ့ဒီမုဆိုးမကြီးရဲ့ ခြေရာရော၊ သူနဲ့အတူ ရေဘေးလွတ်ရာ ဆွဲခေါ်လာတဲ့ ကျွဲခြေရာခွက်တွေရော ကျောက်သားပေါ်မှာ စွဲထင်ကျန်ရစ်တယ် ဆိုပြီး အင်းစပ် ကမ်းခြေမှာ နတ်စင်နတ်ကွန်းနဲ့ ထားကြတာပဲ။ အင်းဘေးမှာ ရှိတဲ့ ရွှေတောင် ငွေတောင်မှာလည်း တောင်စောင့်နတ်တွေ နဂါးတွေရဲ့ ပုံပြင်တွေ ရှိပါတယ်။ ငွေတောင် အောက်ခြေနားမှာ နဂါးအာခံတွင်းကို ချိုးလိမ်ထားပြီး […]

ရာသီဥတုက အအေးပိုလာပြီဆိုတော့ မီးပုံလေးတွေဖိုပြီး မီးလှုံတဲ့အချိန် ရောက်လာပါပြီ။ ကောက်သစ် ပေါ်ဦးစမို့ အိမ်တိုင်းလိုလို ခေါပုတ်ထောင်းကြတယ်။ မီးလှုံရင်း ကောက်ညှင်း ကျည်တောက် လည်း ဖုတ်စားကြပါတယ်။ ဒီမှာ ဆတ်သားခြောက်က တခါတလေမှ ရပေမယ့် အမဲခြောက်တော့ ပေါတယ်ဗျ။ ကြက်သားမှာရင်သာ မြို့က လာတာမို့ ၁၄၀၀၀ ဈေးပေး စားရတာ။ ဝက်သား အမဲသားကျ ရွာမှာတင်ပေါ်လို့ ၁၀၀၀၀ ဈေးပဲ ပေးရတယ်။ အမြဲတမ်းတော့ မပေါ်ဘူး။ ကိုယ့်အဖွဲ့ထဲမှာ သားကြီးငါးကြီး မစားတဲ့သူက တဝက်လောက်ပါတော့ ၁ ပိဿာ ဝယ်ရင် တဝက်ချက်ပြီး တဝက်အခြောက်လှမ်းထားလို့ရတယ်။ ဒီရာသီက ဟင်းသီးဟင်းရွက်လည်း တအားပေါပါတယ်။ မုန်ညင်းတွေ စပေါ်ပြီ။ ချဉ်ရည်ချက်လိုက်၊ ဟင်းပေါင်းချက်လိုက်နဲ့ မတုံးမချင်း အမုန်းစား။ မနေ့ကတော့ တောင်ပေါ်တက်ပြီး ပီလောပီနံဥတွေ […]

တိုက်ပွဲတွေတော့ ခဏရပ်သွားပြန်ပြီ။ မိုးညှင်းဘက်မှာတော့ ရဟတ်ယာဉ်တွေ အတက်အဆင်း များတုန်းပဲ။ ဂိတ်တွေမှာလည်း အစစ်အဆေး တင်းကြပ်နေတုန်း။ ထိုးစစ်ဆင်လာမလိုလို အရိပ်အရောင် ပြပြီးမှ ခဏနေဦး လို့ စောင့်ခိုင်းထားသလို ပုံစံမျိုး။ လှုပ်ရှားသွားလာနေကြသူတွေအားလုံး လက်နက်ကိုယ်စီလွယ်ထားကြတယ်။ လေကြောင်းရန်ကာကွယ်ရေးအတွက် လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်နေကြတယ်။ ရွာသူရွာသားတွေကအစ ဘယ်သူမှ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ မနေတော့ဘူး။ ဆေးရုံမှာတော့ ကိုယ်တို့တွေ ပုံမှန်လူနာကြည့်တာက တစ်ဘက်၊ ပြင်စရာရှိတာတွေ ပြင်ဆင်သိုမှီးနေတာက တစ်ဘက်။ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မရှိပါဘူး။ နားနားနေနေ အလုပ်လုပ်ရင်း စိတ်ဖိစီးမှုလေးတွေ လျော့ကျသွားတာပေါ့။ လောလောဆယ် တိုက်ပွဲတွေကိုယ့်အနားမှာ မရှိပေမယ့် မကြာခင်မှာ ရှိလာတော့မယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်ပြီး အားလုံးပြင်ဆင်နေကြတယ်။ ဟိုပင် မိုးညှင်းဘက် ကြည့်ကြည့်၊ အင်းတော်ကြီး ဖားကန့်ဘက်ကို ကြည့်ကြည့် လူတိုင်းလူတိုင်းက ဒီဘက်ကို […]

အများပြည်သူ ပို့သအပ်သောမေတ္တာ၊ ထားရှိအပ်သော စေတနာတို့ကြောင့် ကိုယ်တို့တဖွဲ့လုံး လုံခြုံနွေးထွေးစွာ အိပ်စက်ရပါတယ်။ အရင်ကထက်တောင် ဇိမ်ကျသေး။ ဘေးရန်လည်း ကင်းတယ်ဗျ။ မနက်လင်းမှ အေးအေးဆေးဆေး ဆေးရုံပြန်ဝင်တယ်။ လူနာမှ မရှိတာ။ မဏိစန္ဒာတစ်ယောက်ပဲ ကျန်တယ်လေ။ သွေးလှူရှင်ရှာပြီး သွေးထပ်သွင်းရတယ်။ ချိန်တာတွေ ချက်တာတွေ တိုင်းတာတွေ မှတ်တာတွေ လုပ်၊ သမားတော်ဆီ စာပို့နေတုန်းကျမှ ပြင်ပလူနာတွေ တဖွဲဖွဲ ရောက်လာကြတာ။ ဒီမနက် လမ်းတွေပြန်ဖွင့်ပြီတဲ့။ ဈေးဆိုင်ကယ်တွေ ဝင်လာကြပြီ။ ဝေခါလမ်းဘက်တော့ ပိတ်ထားတုန်းပဲ။ မနေ့ကလာတဲ့ ရဟတ်ယာဉ်ဟာ ဆယ်ဇင်းတဘက် စစ်ကိုင်းတိုင်း ပန်ခြယ်ဘုရားနားက စစ်ကောင်စီစခန်းဟောင်းမှာ လာထိုင်ထားတဲ့ SNA စစ်တပ်ကို ရိက္ခာလာပို့တာ လို့ ပြောတယ်။ ဆယ်ဇင်းထဲမှာ စစ်ကောင်စီ ထိုင်ထားတုန်းပဲ။ အရင်တုန်းက ဆယ်ဇင်း-ရွှေပြည်မြင့် တံတားထိပ်မှာ တပ်ထားတဲ့ […]

မနက်ခင်း နှင်းတွေကျတာ ပိတ်ပိတ်ကိုပိန်းနေတာပံ။ မနှစ်တုန်းက နှင်းဝေတဲ့ဆောင်းမှာ ကြာတာတွေ သိပ်များခဲ့ပေမယ့် ဒီနှစ်မှာတော့မကြာတော့ပါဘူး။ တော်တော် အရှိန်ရလာပြီ။ စာရေးရတာတောင်မှ နေ့စဉ်မှတ်တမ်းဆန်ဆန် ဒီနေ့ဘာဖြစ်ခဲ့သလဲ အကြောင်းအရာကနေ live လွှင့်သလိုမျိုး “အခုဖြစ်နေတာလေ” ဆို အချိန်နဲ့ တပြေးညီ အမီလိုက် ရေးနေရသလိုပဲ။ ညက အိပ်မပျော်ခင် စာတစ်ပုဒ် အဆုံးသတ်ပြီး တင်ပေးလိုက်ရင် မနက်ကျတော့ နောက်တစ်ပုဒ်အတွက် နိဒါန်းပြန်စနေရပါရောလား။ အရင်ဆုံး ရေးပြရတဲ့ အကြောင်းအရာကလည်း”စိတ်မပူပါနဲ့။ ဘေးကင်းပါတယ်။” ဖြစ်လာပြီဗျ။ စာဖတ်သူတိုင်းကတော့ စိတ်တွေပူပြီး ဘေးကင်းပါစေ ဝိုင်းဆုတောင်းပေးကြတာပေါ့လေ။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လည်း သတိကြီးစွာ ထားပြီးနေပါတယ်။ တိုက်ပွဲက အသံကြားရတဲ့အရပ်ထိ နီးလာပြီဆိုတော့ အရေးကြီးတဲ့ပစ္စည်းတွေကို ထုပ်ပိုးပြီး သယ်ဆောင်ရန် အသင့် ပြင်ဆင် ထားရတယ်။ တကယ်တော့ အသက်ထက် ဘယ်ပစ္စည်းမှ တန်ဖိုးမကြီးပါဘူး။ […]