Author: Soe Min

ကိုယ်နေထိုင်တဲ့ အရပ်ဆီကို စစ်မက်အင်္ဂါတွေရောက်လာတယ် ဆိုတာ စိုးရိမ်ပူပန်ရမယ့်အဖြစ်၊ ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့စရာ အခြေအနေလို့ လူတိုင်း ယူဆကြပါလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် တကယ့်တကယ် ကိုယ်တို့ဆီကို စစ်ရောက်လာတဲ့အခါ ကိုယ်အပါအဝင် ရပ်သူရွာသား တော်တော်များများက အားရဝမ်းသာနဲ့ တက်ကြွရဲရင့်နေကြတာ တော်တော် အံ့ဩစရာကောင်းပါတယ်။ “လာပစေလေ။ ဒီလိုနေ့မျိုး စောင့်နေတာ ကြာလှပေါ့။” ဆိုတဲ့စိတ်မျိုးကြီး။ ဒီတော်လှန်ရေးကြီး အောင်မြင်တယ်ဆိုတာ နိုင်ငံရေးသမားတွေ ဦးဆောင်မှုကောင်းလို့လည်း မဟုတ်ဘူး။ ပြည်ပနိုင်ငံက ငွေကြေးလက်နက် နည်းပညာအကူအညီတွေ ပေးနိုင်လို့လည်း မဟုတ်ဘူး။ “ပြည်သူတရပ်လုံးက စစ်တပ်ရဲ့ ဗိုလ်ကျစိုးမိုးမှုတွေကို ဘယ်လိုမှ လက်မခံနိုင်တော့ဘူး။” ဆိုတဲ့ စိတ်ထားသဘောထားတွေ ညီညွတ်သွားလို့သာပါ။ ဘယ်အဖွဲ့အစည်းမဆို စစ်တပ်နဲ့ စစ်တိုက်နေရင် အားပေးထောက်ခံတယ်။ စစ်တပ်ဘက်ပင်းတဲ့သူဆို သဘာဝတရားရိပ်သာတောင် မယ်သီလလောက် ဆွမ်းဆန်မရ ဖြစ်သွားမယ်။ နိုင့်ထက်စီးနင်း နဖားကြိုးထိုး၊ တံပိုးတုံးတင်၊ […]

“အတွေ့” ဇာတ်ကားထဲမှာ သီသီကြီး လင်ပူမိတဲ့အခါ မောင်သင်က “ရိပ်သာဝင် ပုတီးလေးဘာလေး စိတ်ပါတော့လား။ စိတ်အေးချမ်းသွားအောင်” လို့ ဆိုပါတယ်။ ဒီအခါမှာ သီသီက ငိုရင်းတန်းလန်းကနေ “ရိပ်သာလည်း သာပါစေတော့ မောင်။ ပုတီးကလည်း ဒီးပါစေတော့။ ဘယ်သူမဆို သီ့နေရာရောက်ရင် ဘယ်လိုမှ မသာနိုင် မဒီးနိုင်ကြပါဘူး မောင်ရဲ့။” လို့ ပြန်ပြောရှာပါတယ်။ အေးလေ။ ကိုယ်တို့လည်း မသာနိုင် မဒီးနိုင်တော့တာ ဟိုသတ္တဝါတွေ အာဏာသိမ်းကတည်းကပါပဲ။ သို့သော်လည်း သေချင်တဲ့သူတွေ သေချင်သလောက်သေ သာဒီးလူ လုပ်နေကျ အကောင်တွေ အကောင်မတွေကလည်း ရိုက်သတ်လို့ကို မကုန်နိုင်အောင် ပေါပါတယ်။ ဟော်တယ်တွေမှာ လူအပြည့်၊ ဘားတွေမှာ လူအပြည့်။ EDM ပွဲတွေ တစ်ပွဲပြီးတစ်ပွဲ လုပ်နေကြတာ။ ကဲ အခုတော့ ရုပ်ရှင်အစည်းအရုံး၊ ဂီတအစည်းအရုံးကနေ […]

မိုးလေကင်းလွတ် သီတင်းကျွတ် တဲ့အခါ လမ်းတွေပြန်ပွင့်ပြီး ဆေးရုံမှာ လူနာအပြည့် ပြန်ဖြစ်လာပါတယ်။ ခွဲလူနာကလေးကလည်း တစ်နေ့တစ်ယောက် ပုံမှန်ကလေးသွားနေတော့ သာသာယာယာ ခြေနိုင်လက်နိုင်လေးပဲ သွားနေတယ်။ ဆေး ခဏခဏ ဝယ်ရတာ တစ်ခု၊ ဆေးတွေ အများကြီး ဈေးတက်သွားတာ တစ်ခုပဲ ရုန်းရကန်ရတယ်။ လွယ်တာ မဟုတ်ဘူးလေ။ တစ်လတစ်လ ဆေးဝယ်ရတဲ့ ကုန်ကျစားရိတ်ချည့်ပဲ သိန်း ၁၀၀ လောက် ရှိတယ်။ လူနာများလေ ပိုကုန်လေပေါ့။ အလကားကုတယ် ဆိုပေမယ့်လည်း လူနာတွေဘက်က ကုန်ကျစားရိတ်လည်း မနည်းရှာပါဘူး။ ဆိုင်ကယ် နဲ့လာရင်တောင် တစ်ယောက်ကို ရှစ်သောင်း တစ်သိန်း ပြေးမလွတ်ဘူး။ ကားခတွေ စက်လှေခတွေပါရင် ဆေးရုံမရောက်ခင်ကတည်းက ၆ သိန်းလောက် ကုန်လာခဲ့ပြီ။ အဲ့ဒါ ဘာဖြစ်လို့ သိသလဲဆိုတော့ လူနာကို ဘာဆေးတွေ […]

တချို့တွေက ပြောကြတယ်။ “အခုချိန်မှာ ကြုံနေရတဲ့ ဒုက္ခတွေဟာ နောင်တစ်ချိနိကျတော့ ဟာသတွေ ဖြစ်သွားမှာပါ။” တဲ့။ ကိုယ်ကတော့ အဲ့သလို မဟုတ်ပါဘူး။ ဒုက္ခတွေ အခက်အခဲတွေနဲ့ ကြုံလာရင် မရရအောင် အနိုင်ယူကျော်လွှားရင်း အောင်မြင်သွားတဲ့တစ်နေ့ကျမှ စာထဲထည့်ရေးဦးမယ်ဆိုပြီး တေးထားတတ်ပါတယ်။ ဒီစာတစ်ပုဒ်ကို ရေးနိုင်ဖို့ ကိုယ် ဘယ်လောက်တောင် စောင့်စားခဲ့ရသလဲ ဘယ်သူမှ မသိဘူး။ ဘာအကြောင်းများပါလိမ့် လို့ အတွေးရခက်နေပါဦးမယ်။ ရှင်းရှင်းလေးပါ။ လူနာအကြောင်းပေါ့။ ဒီ ၂ နှစ်ကာလအတွင်းမှာ လူနာတွေအမျိုးမျိုး ကြုံတွေ့ခဲ့ရတာ ပြောလို့တောင် မကုန်န်ုင်ဘူး။ “အေးပါ။ အပြီးသတ်တော့လည်း နင်ကုတယ်။ ကောင်းသွားတယ်။ နင်တော်တယ်။ ဒါပဲ ရေးမှာ မဟုတ်လား။” လို့ ခနဲ့ချင်လည်း ခနဲ့ကြမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်ပြောချင်တာ ကိုယ့်အကြောင်း မဟုတ်ပါဘူး။ လူနာတွေ […]

“Fly me to the Moon and let me play among the stars Let me see what spring is like on Jupiter and Mars” ကိုယ်တို့ဆီမှာ စိတ်ကူးယဉ်ကြတဲ့အခါ သက်တန့်ပေါ်မှာပဲ ကစားကြပါတယ်။ သူတို့ဆီက ကလေးတွေ စိတ်ကူးထဲမှာ ကစားရင်တော့ လကမ္ဘာပေါ်တက်ပြီး ငွေကြယ်ပွင့်ကလေးတွေနဲ့ ကစားတယ်။ အဲ့ဒီကမှ တခြား အရံဂြိုလ်လေးတွေဆီတောင် သွားလိုက်သေးတယ်။ ကြာသပတေးဂြိုလ်တို့ အင်္ဂါဂြိုလ်တို့မှာ နွေဦးရာသီကျရင် ဘယ်လိုများ နေမှာပါလိမ့်တဲ့။ သူတို့ကလေးတွေက အမြင်ကျယ်တယ် လို့ ပြောရမလားပဲ။ ကလေးတွေမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်ကူးဉာဏ်ကလေးတွေ ဖြန့်ကျက်နိုင်ဖို့ အခွင့်အရေး ရသင့်တယ် လို့ ထင်ပါတယ်။ […]

ဆေးရုံမှာ လူနာရှင်းသခိုက် ဧည့်သည်လည်း ရောက်နေတဲ့အခါ ကိုယ်တို့တတွေ ဆာဖျယ် လုပ်စားကြပါတယ်။ လုပ်ရတာ သိပ်လက်ဝင်တာပဲ။ ပစ္စည်းတွေစုံအောင် မှာရစုရတာလည်း လွယ်တာ မဟုတ်ဘူး။ စားလိုက်ရင်တော့ ပြိုက်ကနဲပေါ့။ လူအုပ်က တောင့်တာကိုး။ စားတဲ့လူလည်းစား ညနေပိုင်းမို့ အားကစားလုပ်တဲ့သူတွေလည်းလုပ်။ အလုပ်တွေရှုပ်နေကြတုန်း အနမ့်ပါမှာ လေယာဉ် ၂ စီးလာပြီး ဗုံးလေးလုံးချသွားပါသတဲ့။ ကိုယ့်ဆရာလေးတွေဆီ စိတ်ပူလို့ ဖုန်းဆက်ကြည့်တဲ့အခါ လေယာဉ်က ပြန်တောင်မပြန်သေးဘူး။ အပေါ်မှာ ဝဲနေတုန်း။ ကန်ဆီးဘက်ကနေ လက်နက်ကြီးတွေလည်း အဆက်မပြတ် ပစ်နေတုန်းတဲ့။ ကိုယ်တို့လည်း အသင့်အနေအထားနဲ့ ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်လုပ်နေတုန်း မွေးလူနာတစ်ယောက် ရောက်လာပါလေရော။ လူနာက previous one scar နဲ့ ကိုယ်ဝန်စောင့်ရှောက်မှုယူနေရင်း ပျောက်သွားတာ ၂ လကျော် ရှိနေပြီ။ မနေ့ကမှ ပြန်လာပြတော့ “၃၈ […]