Author: Soe Min

ဒုတိယကမ္ဘာစစ်တုန်းက မဟာမိတ်တပ်တွေ၊ ဖက်ဆစ်ဂျပန်တွေက မြန်မာပြည်ကို ဗုံးကျဲတယ်ဆိုတာ မင်းအောင်လှိုင်စစ်တပ်က ကိုယ့်တိုင်းပြည်ကိုယ် ဗုံးပြန်ကျဲတာလောက်ကို ဘယ်မီနိုင်ပါ့မလဲ။ ကမ္ဘာပေါ်မှာလည်း ကိုယ့်ပြည်သူကိုယ် ရက်ရက်စက်စက် သတ်ဖြတ်၊ လုယက်၊ မုဒိန်းကျင့်တဲ့ စစ်ဗိုလ်စစ်သားတွေဆိုတာ သူတို့ကလွဲလို့ မရှိနိုင်ဘူး။ ယုံတောင်မယုံနိုင်ကြဘူး မဟုတ်လား။ ကမ္ဘာ့စစ်သမိုင်းပြတိုက်မှာ နောင်လာနောက်သားတွေကို နမူနာလေးပြရအောင် အထောက်အထား သက်သေလေးဘာလေး မလိုချင်ဘူးလား။ ဒါမျိုးစစ်တပ်က တခြား ဘယ်နိုင်ငံမှာမှ မရှိဘူးလေ။ လားရှိုးမြို့ကို ပြန်လိုချင်လို့ တရုတ်ကြီးကို မအေပေး၊ နှမပေးပေးပြီး ကိုးကန့်တစ်ဘက်၊ ဝတစ်ဘက် ဘယ်ညာရံလျက် တရုတ်အလံတင်ပြီး မြို့ထဲဝင်ရတယ် ဆိုတဲ့အဖြစ်ဟာလည်း မြန်မာစစ်သားသတ္တိ ကမ္ဘာကသိအောင် အထုပ်ဖြည်ပြသလိုပါပဲ။ “အနှစ် ၈၀ သက်တမ်းရှိတဲ့ ကြည်းရေလေ တပ်မတော်ကြီးဟာ PDF တွေကို နိုင်အောင်မတိုက်နိုင်ပဲကိုး။” လို့ officially ဝန်ခံလိုက်ရာလည်း […]

ငလျင်လှုပ်အပြီး မြန်မာနိုင်ငံမှာ သိသာမြင်သာတဲ့ စစ်ရေးအပြောင်းအလဲတစ်ခုကတော့ လေကြောင်းတိုက်ခိုက်မှုတွေ အရင်ကထက် ၂ ဆ၊ ၃ ဆ ပိုများလာတာပါပဲ။ သူတို့မှာ ဂြိုလ်တုဓါတ်ပုံတွေ ရှိမယ်ဆို ပြန်ကြည့်လို့ရတာပဲ။ ကိုယ်တို့ဆီမှာတော့ မြေပြင်က အလောင်းဓါတ်ပုံတွေ ရှိပါတယ်။ Facebook ပေါ်တောင် တင်လို့မရဘူး။ Community Standard နဲ့ ငြိနေလို့။ ၅ နှစ်အောက်ကလေးငယ်ကလေးတွေက PDF တပ်သားမဖြစ်နိုင်ပေမယ့် ဗိုလ်ချုပ်ဇော်မဲလုံးကတော့ “သေပစေလေ။ နည်းတောင်နည်းသေးတယ်။ သူတို့က ဘာကိစ္စ အဲ့ဒီနေရာမှာနေရတာလဲ။ အဲ့ဒါ collateral damage လို့ ခေါ်တယ်။” ဆိုပြီး သူ အင်္ဂလိပ်လို ပြောတတ်ကြောင်း ကြွားပါတယ်။ မုသားရည်ဝနေလို့ ရေနံချေးရောင် သူ့မျက်ခွက်ကြီးက နာဂစ်မှာ ပေါလောမျောလာတဲ့ လူသေကောင်ကြီးနဲ့တောင် တူလာပြီ။ အပစ်အခတ်ရပ်စဲရေး လို့ […]

သင်္ကြန်နားနီးမှ ညဘက်ညဘက်ဆို လေတွေမိုးတွေ မစဲဘူး။ ဆေးရုံဝင်းထဲမှာ သရက်ပင်ကြီးတွေက သီးကင်းလေးတွေ ကြွေကြွေကျတာ ကောက်လို့စားလို့တောင် မနိုင်အောင်ပဲ။ မွှေးမွှေးကြွပ်ကြွပ်ကလေးတွေမို့ ငပိချက်၊ ငပိထောင်းလေးနဲ့ဆို အင်မတန် ထမင်းမြိန်ပါတယ်။ အင်းတော်ကြီးဘက်က လာတဲ့လူနာတွေက ပုဇွန်ဆိတ်ကလေးတွေ သယ်သယ်လာရင်လည်း စားလို့မကုန်လို့ နေလှမ်းသိမ်းရတယ်။ အဲ့ဒါလေးတွေနဲ့ ခရမ်းချဉ်သီးငပိချက်ချက်လည်း ကောင်းတယ်။ ချဉ်ပေါင်ကြော် ကြော်စားလည်း ကောင်းတယ်။ မရမ်းသီးလေးတွေကလည်း အစိမ်းရော အမှည့်ရော ပေါ်နေပြီမို့ ပေါ်ချိန်သီးချိန် ရာသီစာလေးတွေ စားရတာ တောစာတောင်စာပေမယ့် အရသာရှိပါတယ်။ ဒီအချိန်လေးပဲ စားရတာ မဟုတ်လား။ ဟိုဘက်ဆေးရုံမှာတော့ ကံ့ကော်ပင်ကြီးတွေ ပင်လုံးညွှတ်နေအောင်ပွင့်တာ ပင်ခြေမှာကို ဖွေးဖွေးလှုပ်နေတာပဲ။ တဝင်းလုံးလည်းမွှေးလို့။ မနက်ခင်းလေးတွေ အေးပေမယ့် မွန်းတည့်ချိန်လောက်ဆို တအားပူလာပြီ။ Loki တို့ ၂ ကောင်တောင် အဲ့ဒီချိန်ဆို ဆေးရုံမှာ […]

ငလျင်လှုပ်တာ တစ်ပါတ်ရှိသွားပေမယ့် aftershock wave တွေက မငြိမ်သေးဘူး။ လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ နေ့တိုင်းလိုလို ငလျင်ဒဏ်ခံနေရတယ်။ ကိုယ်တို့စိတ်ထဲမှာလည်း မတည်ငြိမ်နိုင်သေးပါဘူး။ ရင်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းနာကျည်းနေရတယ်။ ဒီကမ္ဘာကြီးဟာ နေချင်စရာ မကောင်းပါဘူး။ မင်းအောင်လှိုင် တစ်ယောက်တည်းကမှ ကောက်ကျစ်ယုတ်မာတတ်တာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့အောက်က ဗိုလ်ချုပ်ကြီးတွေ၊ ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီးတွေကအစ အောက်ခြေစစ်သားကလေးတွေရော၊ စစ်သားမယား၊ စစ်ဆွေစစ်မျိုးတွေပါ စကြာသွားရာ ဗိုလ်ခြေပါ ဆိုသလိုပဲ ထပ်တူထပ်မျှ ယုတ်မာနိုင်ကြတယ်။ ဒါဆို အရပ်သားတွေက လွတ်ကရောလား။ No ပါ။ သူတို့လက်အောက်မှာ ခိုင်းသမျှလုပ်နေတဲ့ ရဲတွေ၊ ထွေအုပ်တွေ၊ လဝကတွေ၊ အကုန်အတူတူပဲလေ။ ချန်မထားနဲ့ ။ ကမအဝကြီးနှင့်တကွ များစွာသောင်းပြောင်း ဆရာဝန်အပေါင်းတို့လည်း ပါတယ်။ ကုန်ရော။ အေးလေ။ အဆုံးသတ်တော့လည်း တလောကလုံး ကိုယ်ကလွဲရင် တစ်ယောက်မှ ကောင်းတဲ့သူ […]

မန်းလေးသူလေးတွေ “ကျွန်တော်” “ကျွန်တော်” နဲ့ ပြောကြတာ မင်းတုန်းမင်းကြီးရန်ကို ကြောက်လို့ ဆိုတဲ့ ပြက်လုံး ကြားဖူးတယ် မှလား။ အခုတော့ မန်းလေးသားလေးတွေ “ကျယ်မ” “ကျယ်မ” နဲ့ ပြောရတော့မှာလား မသိဘူး။ နှစ်ဆယ်ပတ်ချာလည် ယောက်ကျားလေး ဆိုရင် စစ်မှုထမ်းခေါ်တော့မှာ သေချာသလောက်ပဲ။ ဒီတစ်ခေါက် မပါတောင် နောက်တစ်ခေါက်တော့ ပါလိမ့်မယ်။ မပါမချင်း ခေါ်နေမှာ။ ဒီကိစ္စက နောက်စရာလည်း မဟုတ်သလို ရယ်စရာလည်း မကောင်းပါဘူး။ ကိုယ့်ဆန္ဒမပါပဲ အတင်းအကြပ် အလုပ်ကြမ်းတွေခိုင်းတဲ့ Forced labor သက်သက်တင် မကဘူး။ နောက်ကျော သေနတ်နဲ့ထောက်ပြီး ရှေ့အတင်းတက်ခိုင်းလို့ သေတွင်းထဲကို တွန်းပို့ရာလည်း ရောက်တယ်။ သူတို့သားသမီးတွေကို အလွတ်ရုန်းပြီး သူများသားသမီးတွေနဲ့ချည့် ထိုးကျွေးမှာ။ “ကျောင်းတက်နေဆဲပါ။” “မိဘကို လုပ်ကျွေးနေတာပါ။” “ကျန်းမာရေး […]

“နှင်းငွေ့ကျံ လေပြန်လောင်း၊ ညှာညောင်းကြွေလု စုံတခွင်” တဲ့။ တောထဲက နွေဦးဟာ ရန်ကုန်ကနွေဦးနဲ့တော့ ဘာတစ်ခုမှ မတူပါဘူး။ မနက်ခင်း စောစောထရင် သစ်ပင်သစ်ရွက်ကလေးတွေက နှင်းငွေ့တွေ လိမ်းကျံထားသလို စိုစိုစွတ်စွတ်နဲ့ အအေးဓါတ် မပျောက်သေးဘူး။ နေ့ခင်းဘက်ကျမှ ကျောကော့အောင် ပူလာပြီး ညနေလေးစောင်းတဲ့အခါ လေပွေလေရူးလေးတွေနဲ့ မိုးရွာတော့မလား အောင့်မေ့ရတယ်။ သစ်ရွက်ခြောက်တွေ ကြွေထားတာလည်း အများကြီးပဲလေ။ အပင်ပေါ်မှာ ကြွေလုတည်းလည်း ရွက်ဝါလေးတွေ မကုန်တတ်သေးလို့ ရိုးတံကျဲတဲချည့်တော့ ဖြစ်မနေဘူး။ ကလေးတွေကို ဆေးရုံခေါင်မိုးပေါ် တံမျက်စည်း တက်လှဲခိုင်းပြီး သစ်ရွက်ခြောက်တွေ မီးပုံရှို့တဲ့အခါ OG ward ထဲက မွေးကင်းစကလေးတွေ ရှူမိမှာစိုးလို့ ကမန်းကတန်း နေရာရွှေ့ရသေးတယ်။ မွေးလူနာကလည်း ပြတ်တယ်လို့ကို မရှိတာလေ။ ခွဲလူနာလည်း မပြတ်ပါဘူး။ စစ်ပွဲ မရှိတော့ပေမယ့် တို့စိတို့စိနဲ့ […]