ချန်ဂင်တို့စခန်း (၂၉၂)

“ကျန်းမာတော်မူကြပါစ ခင်ဗျာ။” လို့ နှုတ်ဆက်ရမှာလား မသိပါဘူး။ အဆက်မပြတ် ရေးသားလာတဲ့ “ချန်ဂင်တို့စခန်း” လည်း အပိုင်းသစ်တစ်ခု ရောက်လာပြန်ပါပေါ့။ ဆြာစိုးလေးလည်း လေယာဉ်၊ ဗုံးဆံ၊ အမြောက်မှန်လို့ မသေပဲ အလုပ်တွေပိလို့ မာလကီးယားရမယ် ထင်ပါရဲ့။ ဟိုဘက်ဆေးရုံ၊ သည်ဘက်ဆေးရုံ ၂ ရက်ခြား တစ်ခါလောက် ပြေးလွှားကူးသန်းနေရင်းကနေ ခွဲခန်းကလည်း ပြေးပြေးဝင်ရသေးတာ။ မနေ့ကဆို ဆေးရုံကထွက်ခဲ့ပြီးမှ လူနာခေါ်ပြလို့ မလိုက်နိုင်ပဲ နေရစ်ခဲ့ရတယ်။ ဟစိဟစိ လူနာက တစ်ယောက်။ အူအတက်ယောင်တဲ့သူက တစ်ယောက်။ ခွဲလူနာရော၊ ill case ရော ရှိတော့ ဆေးရုံကခွါလို့ ဘယ်စိတ်ဖြောင့်မလဲ။ အိမ်မှာနေမကောင်းတာ တစ်လလောက်ရှိမှ လာသတဲ့။ အစာလည်းမဝင်၊ ရေလည်းမဝင်၊ ပက်လက်တောင် မအိပ်နိုင်။ ကမ္မဌာန်းရုပ်ကလေး။ ထုံးစံအတိုင်းပဲလေ။ လုပ်ချင်ရာတွေ လျှောက်လုပ်ပြီး […]

ချန်ဂင်တို့စခန်း (၂၉၁)

နှိမ်နင်းနှိပ်ကွပ်ချင်သူတွေကို ဆန့်ကျင် တော်လှန်ရင်း နောက်ထပ်မွေးနေ့တစ်ခု ကျော်ဖြတ်လာခဲ့ပြီ ဆိုတဲ့သဘောဟာ ဒီလူတွေကို အံတုဖက်ပြိုင်နေဆဲပဲလို့ အဓိပ္ပါယ်ရပါတယ်။ ကိုယ့်ဘက်က နိုင်နေတယ်လေ။ ဗိုလ်ချုပ်တွေသာ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ပြုတ်သွားတယ်။ ဒီဆရာဝန်လေးမတော့ ကျက်သရေတန်ခိုး တက်နေတိုးသည့်အလားပဲ။ ဒီနေ့ ဓါတ်ပုံတင်ထားပေးတယ်။ ယှဉ်ကြည့်လိုက်စမ်း။ ဟိုကျက်သတုံးပုံနဲ့။ သူ့မျက်ခွက် ကိုယ့်မျက်နှာ။ အရောင်အဝါချင်းကိုက တခြားစီ။ နှိုင်းချင်လို့ နှိုင်းတာ မဟုတ်ပါဘူး။ စုတ်ပြတ်နေတဲ့ ရုပ်ကလပ်ကြီးကို မြင်သာအောင်လို့။ ဗျာပါပွေပြီး အပူလုံးကြွနေတဲ့ရုပ်ကြီး။ ကိုယ်တို့ဆီမှာတော့ သာသာယာယာပါပဲ။ လမ်းတွေပိတ်နေလို့ ဘာပစ္စည်းမှ ဝယ်မရ၊ သယ်မရ ဖြစ်နေလည်း ရှိတာလေးနဲ့ တနေကုန် ချက်ပြုတ်စားသောက်လို့နေပါတယ်။ ဆန်ကုန်ခါနီးရင် ဂျုံနဲ့ မုန့်လုပ်စားကြတာပေါ့။ မနက် ၆ နာရီကတည်းက ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်တွေနဲ့ အာလူးဟင်း တစ်အိုးချက်ပြီး ပူရီတွေ ဆက်တိုက်ကြော်နေတာ ၈ […]