“စိုး ရေ။ ဘယ်သွားမလို့လဲ ဟင်။” “လမ်းလျှောက်မလို့လေ မလေးရဲ့။ မလေး လိုက်ချင်လို့လား။ လိုက်ချင် လိုက်ခဲ့လေ။” “အို… ဘယ်သွားမှန်းလဲ မသိပဲနဲ့။ ရောက်ချင်ရာတွေ ရောက်ကုန်မှာပေါ့။” “ရောက်ပစေလေ။ ကိစ္စမရှိပါဘူး။ ရောက်ဖို့သွားတာမှ မဟုတ်တာ။ ရောက်ချင်တဲ့ဆီ ရောက်။ လျှောက်ဖြစ်တယ်ဆို ပြီးတဲ့ဟာ။” “သွားမယ့်နေရာ ရေရေရာရာမရှိရင် လမ်းပျောက်နေမှာပေါ့ စိုးရယ်။” “မပျောက်ပါဘူး မလေးရယ်။ ဟိုးမှာကြည့်။ မြင်တယ်မို့လား။မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းကြီး။ အဲ့ဒီကို သွားကြမယ်လေ။ ဘယ်ကိုမှ လမ်းလွဲစရာ မရှိဘူး။ ကိုယ့်ရှေ့တုရူတင်။” ကြည်အေး ၁၆ နှစ်သမီးလောက်က ရေးတဲ့ ဝတ္ထုစာသားတွေကို ကျော်ဆွေတို့ ခင်ယုမေတို့ ငယ်ငယ်တုန်းက ရုပ်ကလေးတွေနဲ့ မြင်ယောင်ကြည့်လိုက်ပေါ့။ အချစ်မူး မူးတတ်တဲ့ အသက်အရွယ်လည်း မဟုတ်တော့ဘူး။ အချစ်ရူး ရူးရမယ့် အချိန်အခါလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ […]
Month: February 2023
ချန်ဂင်တို့စခန်း (၁၄၅)
ခုရက်ပိုင်း ကိုယ်တို့တတွေ ညဘက်ကြီး ခွဲခန်းဝင်ရလို့ရှိရင် မီးနင်းပွဲမှာ မီးပုံပေါ် ဖြတ်ပြေးတဲ့ အနဲလေးတွေလိုပဲ။ လှစ်ကနဲ လှစ်ကနဲ ပြေးပြေးလွှားလွှား ဝင်ခွဲရပါတယ်။ လေကြောင်းအန္တရာယ်က စိတ်မှမချရပဲကိုး။ ခွဲခန်းထဲမှာ အချိန်ကြာတာ လူနာအတွက်ရော ကိုယ်တို့တစ်ဖွဲ့လုံးအတွက်ပါ စိတ်မအေးရဘူး။ ခွဲနေတုန်း လေယာဉ်လာရင် ဘယ်သူမှ ကျင်းထဲဆင်းပုန်းမှာမှ မဟုတ်တာ။ ဒါကြောင့် ရွေးစရာမရှိတဲ့အခါမှပဲ ညဘက်ကြီး ခွဲခန်းဝင်ကြတယ်။ ခွဲပြီးရင်လည်း ကလေးတွေကို သိမ်းစရာရှိတာ မနက်ကျမှ ကောက်သိမ်းတော့ လို့ မှာပြီး မြန်မြန် ပြန်ထွက်ရတယ်။ ဒီမှာ အလုပ်လုပ်တဲ့သူတွေအားလုံး ဘေးကင်းလုံခြုံဖို့ ကိုယ့်မှာ တာဝန်ရှိတယ်။ ဟိုဘက်ကကောင်တွေကတော့ ကိုယ်တို့ကို အန္တရာယ်ပြုဖို့ ဝတ္တရား ရှိတယ် မဟုတ်လား။ ပြောမယ့်သာ ပြောတာပါလေ။ ခုရက်ပိုင်း အလုပ်ရှုပ်ချက်ကတော့ အအားကို မနေရပါဘူး။ မခွဲပါဘူး […]